رادیوگرافی دستی پروکس DIGIMED

ساده بودن – قابلیت مانور بالا – توان کم – ارگونومیک بودن

با استفاده از دستگاه پروکس و دستگاه های مشابه آن تصویر دقیقی از یک یا چند دندان و بافت های اطراف آن تهیه می شود. از آنجایی که این دوربین ها قادر به نشان دادن ضایعه های موجود در اطراف اپکس و با نوک ریشه هستند، به آنها دوربین رادیوگرافی پری اپیکال (Periapical Radiographic) نیز گفته می شود.

رادیوگرافی پری اپیکال شبیه به رادیوگرافی بایت وینگ است، با این تفاوت که این رادیوگرافی ساختار کامل هر دندان از تاج تا ریشه و قسمتی پایه ای که به فک متصل می شود (ماندیبل و ماگزیلا) را نشان می دهد.

در دوربین های رادیوگرافی کاتد موجود در تیوب اشعه ایکس (X-ray tube) ابر الکترونی ایجاد می کند و سپس با حرکت این پرتو الکترونی به سمت آند و برخورد آن به صفحه هدف (Target)، اشعه ایکس (X-ray) تولید می شود.

در دوربین پروکس آند از نوع ثابت (Stationary) می باشد و به منظور افزایش وضوح تصویر و ایجاد منطقه کانونی موثر کوچکتر نسبت به منطقه کانونی واقعی با زاویه ۲۰ درجه نسبت به پرتو الکترون قرار گرفته است که این ثابت ماندن اندازه تارگت در کارایی آن برای پراکنده نمودن گرمای حاصل از انرژی جنبشی الکترون ها موثر می باشد.

مزایا

یکی دیگر از مزایای دوربین پروکس داشتن مولد انرژی با فرکانس بالا و پتانسیل ثابت است، مولد انرژی با گرم کردن فیلامان کاتد در ایجاد ابر الکترونی و ایجاد اختلاف پتانسیل بین کاتد و آند در جریان پرتو الکترونی موثر می باشد.

همچنین این دوربین فرکانس بالا، با ایجاد پتانسیل ثابت بین کاتد و آند (نوسان ولتاژ کمتر از ۱ درصد) باعث افزایش اشعه X تولید شده و کاهش فوتون های کم انرژی و در نتیجه کاهش دوز دریافتی بیمار شده است.

از فاکتورهای مهم در استفاده از این دوربین ها، مدت زمان اکسپوژر و قابلیت استفاده پیاپی از دستگاه (چرخه کار دستگاه) می باشد. دوربین پروکس به علت داشتن ولتاژ و جریان کم و همچنین داشتن سیستم خنک کننده کارآمد مانع از گرم شدن کاتد و آند و مدت زمان بسیار کم اکسپوژر می شود، بطوری که در صورت داشتن ۳ ساعت شارژ باتری، می توان ۱۰۰ اکسپوژر انجام داد.

استفاده از فیلم رادیوگرافی و همچنین سنسورهای دیجیتال برای این دوربین امکان پذیر می باشد و در اطراف تیوب اشعه ایکس پوشش سربی دو لایه قرار دارد که باعث افزایش ایمنی آن شده است.

یکی از نقاط قوت در طراحی این دوربین قابلیت نصب آن برروی یونیت و پایه های دندانپزشکی علاوه بر استفاده به صورت پرتابل و دستی می باشد.

تصویربرداری دندانپزشکی

مهمترین روش تصویربرداری پزشکی که میتوان با استفاده از آن تا حدودی درون بدن را دید و بعضی بیماری های آن را تشخیص داد، عکس بداری یا رادیوگرافی ساده است.

برای عکس برداری با اشعه ایکس قسمتی از بیمار را که قصد بررسی آنرا دارند بر روی فیلم قرار میدهند. و سپس به آن قسمت اشعه ایکس تابیده میشود. اشعه ایکس از پوست و عضلات عبور کرده و به صفحه حساس برخورد میکند. رنگ این قسمت ها بعد از ظاهر شدن سیاه دیده میشود. برعکس، استخوان مانع عبور اشعه ایکس شده و چون به زیر قسمتی که استخوان قرار دارد اشعه نمیتابد، بعد از ظاهر شدن به رنگ سفید دیده میشود.

در واقع عکس برداری با اشعه ایکس بسیار شبیه افتادن سایه شما بر روی دیوار است. وقتی در برابر آفتاب در مقابل دیوار قرار میگیرید قسمت هایی که بدن شما جلوی عبور نور خورشید را گرفته بر روی دیوار تاریک تر شده و شما آنرا بصورت سایه خود میبینید. رادیوگرافی ساده هم یک نوع بررسی سایه بافت های انسان است ولی در مقابل اشعه ایکس. البته اینطور نیست که بافت ها یا جلوی اشعه ایکس را بگیرند یا به آن اجازه عبور بدهند. مقدار عبور اشعه از بافت ها کم و زیاد است مانند یک شیشه که میتواند شفاف باشد یا درجات متفاوتی از کدورت را داشته باشد.

رادیوگرافی

به همین علت در یک عکس رادیوگرافی بعضی استخوان ها که متراکم تر و محکم ترند سفیدتر و بعضی دیگر کمتر سفیدند. بعضی چیزها که به اشعه کاملا اجازه عبور میدهند ( مانند هوا یا گاز درون روده) کاملا سیاهند و بعضی دیگر که مختصری جلوی عبور اشعه را میگیرند مانند عضلات خاکستری دیده میشوند. رادیوگرافی ساده وسیله بسیار ارزشمندی برای بررسی استخوانها، شکستگی آنها و بیماری های مختلف آن است.

در سال های اخیر نوع جدیدی از رادیوگرافی ساده مرسوم شده که به آن رادیوگرافی دیجیتالDigital Radiography میگویند. در این روش بجای فیلم پلاستیکی از یک صفحه الکترونیکی استفاده میشود. بر روی این صفحه میلیون های نیمه هادی کوچک قرار دارد که به اشعه ایکس حساس هستند. تابش اشعه ایکس به نیمه هادی ها موجب ایجاد بار الکتریکی میشود. هر کدام از نقاط مختلف صفحه یا پیکسل های آن میزان مشخص و متفاوتی از اشعه ایکس را دریافت کرده و برحسب میزان اشعه، بار الکتریکی تولیدی هم متفاوت است. این بارها جمع آوری شده و به کامپیوتر ارسال میشود تا در آنجا اطلاعات پیکسل ها در کنار هم قرار گرفته و تصویر تشکیل شود.

بایت وینگ (Bitewings)

یکی از رایج ترین انواع رادیوگرافی است که بالای خط دندان و ارتفاع استخوان نشان می دهد و برای تشخیص بیماری لثه و حفره بین دندان ها مفید است. این روش برای نشان دادن کرون دندان های عقب است. و جزئیات دندان های بالا و پایین یک سمت دهان را نشان می دهد.

مجموعه کامل (Full Set)

همه دندان ها و استخوان اطراف شما را نشان می دهد. برای تشخیص حفره ها، کیست ها یا تومورها، آبسه ها، دندان های آسیب دیده و بیماری های لثه مفید است. توصیه می شود در اولین بازدید با یک دندانپزشک جدید برای کمک به تشخیص درست و برنامه ریزی درمان این نوع رادیوگرافی دندانی گرفته شود.

پانورکس (Panorex)

همانطور که نشسته اید، دستگاه رادیوگرافی در اطراف شما می چرخد و یک تصویر بزرگ از فک و دندان شما را فراهم می کند. این نوع اشعه ایکس برای دیدن فک بالا و پایین در یک زمان بسیار مفید است و می تواند دندان های آسیب دیده و یا سایر ساختارهای مخفی که دیدن آن می تواند سخت باشد را نشان می دهد. دندانپزشک شما ممکن است از این تکنیک برای بررسی دندان های عقل استفاده کند.

پری اپیکال (Periapical)

برای گرفتن عکس از تنها یک منطقه مشخص است. که تنها از یک یا دو دندان تصاویری را ارائه می دهد. این رادیوگرافی ارتفاع دندان از تاج تا ریشه را نشان می دهد. پری اپیکال هنگامی که ممکن است مشکلات در مناطق خارج از لثه ها و دندان ها، مانند فک وجود داشته باشد ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

برای دریافت رادیوگرافی دستی پروکس DIGIMED – PROX و یا رادیوگرافی‌های دیگر میتوانید با کارشناسان ما تماس بگیرید.